Bekliyor seni yeşerdiğin topraklar.

Adını andığında bile bir serinlik çöker yüreğine gözlerin dolar.
Toprağının kokusu buram buram sinmiştir hafızana.
Bir fındık dalı, bir çeşme başı, bir patika yolu…
Hepsi ayrı ayrı birer hatıradır, hepsi sende bir iz taşır.

Kimi zaman gözlerini kapatınca gözlerinin önüne gelir:
Sabah ayazında dumanı tüten bacalar,
Dağalardan gelen serin rüzgâr,
Kuzine sobasının üstünde kaynayan çaydanlık…

Pervane sadece bir köy değil, bir yuvadır.
İnsanı sıcacık saran, geçmişiyle bugünü barıştıran bir yer.
Orada büyür insan; bazen gerçekten, bazen hatıralarında.

Ama işte hayat…
Hep bir meşguliyet, hep bir erteleme.
"Bu yaz kesin gideceğim," dersin…
Sonra başka bir telaş sarar seni, başka bir bahaneyle geçer zaman.

Ama bu kez farklı olsun.
Bu yıl erteleme.
Bir sabah erkenden kalk, yola çık.
Bırak şehir geride kalsın,
Bırak ruhun memleketine kavuşsun.

Çünkü Pervane Köyün'de sadece doğa değil, sen de yenilenirsin.
Bir selamda yılların hasreti çözülür,
Bir yudumda tüm yorgunluk geçer.
Toprağına basınca anlarsın:
“Ben buraya aitim.”

Hadi, durma… Gel.
Bekliyor seni yeşerdiğin topraklar. 21.06.2025 (h.kılıçaslan)